Het is zover! De Scriptie is af! Geschreven, gedrukt en gebonden. Een scriptie over details, kijken naar kunst en ontdekken wat ik interessant vind in de kunst. De omslagen zijn gezeefdrukt en allemaal uniek en binnenin zit een exclusieve print. Als je een exemplaar wilt ontvangen kan je mij mailen!
Hieronder is de inleiding te lezen zodat er alvast wat te proeven valt.
Ik ben iemand die je de details wil laten zien die je vergeet. Ik wil ontdekken wat anderen over het hoofd zien. Om ons heen zijn grote gebaren, grote gebeurtenissen. Ze worden beschreven in de krant, gegrift in steen, verspreid door de stad. Er wordt gezorgd dat je niet mist dat er verkiezingen zijn, dat er brand was in Enschede, dat er een prinses is geboren. Er zijn veel grote dingen die iedereen ziet of hoort. Grote belevenissen die we allemaal meemaken en kennen. Iedereen ziet de grote vlakken, de contouren, maar we vergeten soms alles wat daar tussen en in zit.
Want waarom zien we niet dat de verpakking van kauwgom ook heel mooi kan zijn, de buurvrouw een nieuw gordijn heeft opgehangen, de moedervlekken op de rug van je vriend de vorm van een vierkant vormen? Kijken we te snel? Is onze aandacht verwaterd? Is onze omgeving niet meer zo belangrijk? Of gaat het gewoon per ongeluk? Hoe kunnen we dat veranderen? Om daar achter te komen wil ik onderzoeken hoe ons oog werkt. Uitvinden of we allemaal hetzelfde zien. In het eerste deel zal je lezen over de zoektocht waarin ik probeer te ontdekken wat maakt dat we zien wat we zien.
Kleine dingen fascineren mij. En ik wil die ook aan anderen tonen. Wie doet dat nog meer? Zijn er kunstenaars die ruimtes zo weten in te richten dat er ook aandacht is voor kleine details? En wat doet dat met een toeschouwer? Kan het wel een detail blijven als je het in de schijnwerpers zet? In het tweede deel lees je over het boek dat ik vond over het werk van Koenraad Dedobbeleer. Een man die verschillende materialen combineert met verassende objecten. Dat wat toeval lijkt, blijkt geen toeval.
Soms lijkt het alsof mijn hoofd alleen maar dingen onthoudt die ik niet nodig heb. Ik weet nog hoe mijn jurk voelde op de begrafenis van mijn pake (Fries voor opa), maar niet welk liedje ik speelde op de piano. In plaats van een zeef ben ik een soort gatenkaas. Af en toe glipt er iets tussendoor, maar het meeste blijft hangen.
Toen ik ooit bij een leesclub was waar we het boek Vader bespraken van Karl Ove Knausgård viel het mij op dat ik andere dingen uitlichtte dan de rest van de groep. Ik vertelde hoe mooi ik het vond hoe hij schreef over de vlieg die in de vensterbank zijn pootjes over elkaar wreef, terwijl andere opmerkingen vooral gingen over verhaallijnen. Dit zegt iets over mijn manier van lezen maar ook over mijn manier van kijken. Hoe kan het dat ik zo kijk? Hoe kijken anderen? Wat maakt dat we niet allemaal dezelfde dingen zien in kunst of in verhalen? Heeft dat iets te maken met de hoeveelheid beelden die dagelijks langs ons gezichtsveld trekken? Wat zien we buiten? Harmen de Hoop is bijvoorbeeld iemand die alleen maar buiten het museum of galerie zijn werk laat zien. In het derde deel ga ik antwoorden zoeken op deze vragen.
Toch bestaan er zonder grote gebouwen geen kleine hoekjes. Er zijn grote gebaren nodig om de kleine dingen te onderscheiden. Een detail is geen detail zonder naast iets te staan dat groter is. Maar zijn de details altijd onbelangrijk? Kunnen details wel groter gemaakt worden? Iemand die daar heel goed in is, is Laure Prouvost. Een kunstenaar die werk maakt met tekst en beeld, iemand die kijkt met bijzondere ogen. Aan de hand genomen door haar werken ga ik in het vierde deel kijken hoe zij om gaat met details en dingen die onbelangrijk lijken.
De teksten die ik zelf schrijf hangen aan elkaar met details over de plekken waar het verhaal zich afspeelt en kleine dingen die de personages kenmerken. Mijn beeldende werk probeert iets soortgelijks aan te raken. Een kijk op de dingen die je eerst niet opmerkt. Iets dat eerst normaal lijkt wil ik bijzonder maken.
Ik onderzoek waarom de details mij zo inspireren en wat het met anderen doet. Hoe andere kunstenaars details in hun werk gebruiken en wat ik daarvan vind. Ik wil met mijn verhalen en beeldende werk details laten zien. Een oog aanbieden voor alles waar je overheen kijkt.
In alles dat volgt op dit voorwoord wil ik blootleggen hoe we naar kunst kijken en hoe dat kan beïnvloeden hoe we naar de wereld buiten het museum en de galerie kijken. Tussendoor zal ik ook een ander verhaal vertellen. Kleine stukjes levens van mensen die allemaal aan dezelfde rotonde wonen. Korte fictieve verhalen geïnspireerd op het deel dat eraan vooraf gaat.
Want hoe kan je zien wat je niet ziet?